Ik sprak laatst een collega en zij vertelde me over hoe zij met hun Chambre d’Hôtes in Frankrijk een stichting in Nepal ondersteunen door van iedere factuur een bedrag aan de stichting te doneren. Dat sprak ons aan en onderstaand plannetje was snel geboren. Dat vraagt wat uitleg.
“Hoe komen jullie hier nou zo terecht ?” Misschien wel één van de meest gestelde vragen sinds we hier wonen.
De aanleiding was het overlijden van onze zoon Djim.
Djim werd geboren met een ernstige progressieve aandoening. Hierdoor werd lopen steeds moeilijker en werd hij rond zijn 10e jaar rolstoelafhankelijk. Zijn levensverwachting was beperkt.
Maar Djim leidde een zo normaal mogelijk leven. Hij ging naar school (Mytylschool) en kreeg daar ook fysiotherapie, ergotherapie en logopedie. De medische zorg voor hem was optimaal. Hij had een mooie rolstoel, ging met een aangepaste fiets naar school en maakte gebruik van een Segway om zich buiten te verplaatsen. Djim had dus – ondanks de grote beperkingen waarmee hij moest leven – een mooie en fijne jeugd en alle kansen zich zo goed mogelijk te ontwikkelen. Hij was een blij en opgewekt kind.
We hebben met Djim ook gereisd. En dan zie je met pijn in je hart dat een kind met een beperking er in andere delen in de wereld heel wat minder goed voorstaat.
Door onwetendheid, gebrek aan middelen of door schaamte leiden deze kinderen soms een eenzaam en geïsoleerd bestaan waarin begeleiding, medische zorg en onderwijs ontbreken.
Djim zag dat ook en trok zich dat aan. Samen met hem werden we donateur van het Liliane Fonds. Djim vroeg voor zijn verjaardag geen cadeau’s meer maar vroeg om een donatie voor het Liliane Fonds. Hij was een groots kind.
Hoe kunnen we Djim beter eren dan door zijn warme hart voor andere kinderen met handicaps verder te dragen.
0 reacties