Kent u dat ? Dat je plotseling het middelpunt bent geworden van een volkomen krankzinnige scène, waarbij je je later afvraagt “what was I thinking !”. Zoiets had ik dus.

Lezers die mijn blogs volgen weten dat mijn prille schreden in de kippenhouderij met wat tegenslag te kampen hebben gehad.

Vier kippen waren al ten prooi gevallen aan jachthonden en (waarschijnlijk) vossen, en er restte nog maar één eenzaam kipje: Olivia. Zij zocht gezelschap en veiligheid boven bij ons op het terras. Hartstikke gezellig, het hád wel iets. Maar nadat we al meermaals op de deurmat in de kippenstront waren getrapt werd me duidelijk dat ik moest kiezen tussen Olivia of mijn huwelijk. Er moest dus een omheining komen om het kippenhok én Olivia moest weer gezelschap krijgen van iemand van haar eigen soort.
Nu blijkt de winter niet het seizoen te zijn om aan pluimvee te geraken. Geen idee waarom, maar geen kip te bekennen in de wijde omtrek. Vrienden met kippen hadden ook al vossen op bezoek gehad. Noppes dus.

Op de markt waar ik eerder mijn legkippen kocht stonden nu alleen nog kramen met poulets rôti. Daar zou Olivia niet van opbeuren.

Uiteindelijk vond ik via Le Bon Coin (zeg maar de Franse Marktplaats) een prachtkip bij een man in Alès. Hij kon de “Rouge Herminée Noire” (jawel, een kip van stand !) meenemen naar zijn werk bij de GammVert alwaar ik haar kon komen ophalen. Dat liet zich mooi combineren met het tandartsbezoek van Guus. En dus zette manlief mij af bij de GammVert waar hij me na het tandartsbezoek weer zou oppikken. Prima geregeld.

De transactie verliep vlotjes, en zo stond ik met een kartonnen doos met kip (inmiddels Betsie geheten) weer voor de GammVert. In mijn andere hand een zak kippenvoer.
Mijn oog viel op naastgelegen Décathlon en ik bedacht me dat ze daar van die kekke handschoenen verkopen. Daar kon ik er best een paar van gebruiken. Maar wat te doen met Betsie ? Ach, die zou ik toch best even bij de ingang mogen laten staan als ik het even vriendelijk vroeg ?

En dus liep ik monter met doos én kippenvoer de Décathlon in, stapte op de beveiliger af die bij de ingang stond en opende de conversatie met “puis-je mettre ce carton …..”.

Maar veel verder dan dat kwam ik niet, want de man trok bleek weg, griste de doos met Betsie uit mijn handen en liep er paniekerig mee weg, mij verbijsterd achterlatend met de zak kippenvoer.

Ik stamelde iets over een poule, terwijl de bewaker achterdochtig via het luchtgat in de doos tuurde. Betsie slaakte benauwde geluidjes. Diverse winkelmedewerkers kwamen erbij. Er werd druk heen en weer gepraat. Het pandemonium was compleet.

Wat ik dan wel in de Décathlon met een kip kwam doen vroeg de beveiliger (best een redelijke vraag eigenlijk). En waarom ik die kip dan niet in de auto had gezet alvorens de Décathlon binnen te gaan (“Mijn man komt me zo met de auto ophalen” piepte ik in onbeholpen paniek-Frans). Waar ik die kip vandaan had (als ik zeg bij de GammVert gelooft geen hond me, want daar verkopen ze helemaal geen dieren). En wat ik dan wel wilde kopen in de Décathlon (“Alleen maar een paar handschoenen meneer…”).

Allemachtig, dat dreigde helemaal uit de hand te lopen. Ik ook met m’n handige ideetjes. Opeens drong de idioterie van de situatie tot me door. Ik zag de krantenkoppen al voor me: “Terroriste bedient zich van kip voor beramen van aanslag in de Décathlon”.

Bomgordels zijn zóoooo old school, kippen zijn het nu helemaal !
Ik zei het al: WHAT WAS I THINKING ? Gelukkig bedaarde de situatie enigszins.

Betsie bleek gewoon een kip, de zak kippenvoer was gewoon een zak kippenvoer en ik was slechts een onnozelaar die met haar kip uit winkelen gaat. Geen enkel probleem dus.

Ik kocht mijn handschoenen, waarna ik me met Betsie snel uit de voeten maakte. Pffff.
Hier in Frankrijk zit het met de handhaving van de openbare orde en veiligheid wel snor. Dus.