Angst is een slechte raadgever, ook voor stukkiesschrijvers.

Het houdt ons allemaal nogal in de greep, dat ellendige virus. En strategieën om de angst de baas te blijven uiteenlopend maar niet altijd functioneel. In mijn laatste blog beschreef ik met welke patronen ik mijn angsten probeer het hoofd te bieden.

Angstreflexen. Je ziet ze overal.

Trump is aan het blufpokeren en de werkelijkheid weer eens aan het verdraaien. Voetbalkletsmajoor Jack van Gelder meent ook wat te weten van virologie en kapittelt hierover zonder gène het RIVM. Een verdwaalde zultkop hoest een ander moedwillig in het gezicht omdat het hem niet aanstaat. Je zou er toch moedeloos van worden. Angst in de gedaante van domheid, betweterigheid en agressie.

Ik zie ook mezelf op reflexen terugvallen, zeker als er iets gebeurt in de categorie “how dare you !” (om Greta Thunberg te citeren).

Het overkwam me gisteren. Ik opende de blog van een Nederlandse vakgenoot die een B&B in Spanje runt. We volgen elkaars wel en wee zo’n beetje via Facebook.

Ik begon te lezen …… en viel van mijn stoel. Ik las potdorie mijn eigen blog ! Er was door vakgenoot onbekommerd uit mijn verhaal geknipt en geplakt, hier en daar wat proza van eigen hand ingevoegd en er waren passages woordelijk overgenomen.

De copycat zat ondertussen op facebook iedereen vrolijk te bedanken voor de complimenten. “Mooi geschreven hoor, recht uit het hart !”, “Ja, dankjewel !”.

Ik voelde verontwaardiging en boosheid in me opborrelen. How dare you !
Míjn verhaal kapen ! Goede sier maken met míjn woorden ! Mijn persoonlijke verhaal, mijn gedachten en gevoelens, mijn inspanningen (ja, inspanningen !), míjn poging om míjn sluimerende angst om te vormen tot een steekhoudend verhaal….. Ik stond paf.

Als een Doña Quijote betrad ik de digitale arena en vroeg om uitleg over dit onfatsoen. Dit gleed echter van de copycat af als een gebakken ei uit een tefalpan. Mijn verhaal had hem gewoon geïnspireerd, ja ja. Waar inspiratie en plagiaat samenvallen.

En dan blijkt er een nachtje over slapen toch weer relativerend.
Want waar streed ik nu eigenlijk tegen en waarom ? Het is weliswaar not-done om zomaar iemands verhaal te gebruiken voor je eigen doel (wat dat ook mag zijn geweest), het is uiteindelijk maar een stukkie tekst.

En kennelijk kan ik best een aardig moppie schrijven of zoals een professioneel schrijvende vriendin zei: “Gefeliciteerd met je eerste copycat !”.

Werelden storten in of dreigen dat te doen. De paniek slaat toe; gaat de boterham straks nog wel belegd zijn, gaan wijzelf en de mensen die ons lief zijn dit overleven. We springen met z’n allen allerlei onbeholpen kanten op in paniek en angst.

Ook bij mij komen niet altijd de meest fijne eigenschappen naar boven als de paniek toeslaat. Angst is een slechte raadgever. Ook voor stukkiesschrijvers.
Plagiërende bloggers zullen op het gepaste moment hierover door Petrus aan de tand gevoeld worden, ha ! ?

Dus, over tot de positieve orde van de dag, ik ga lekker wandelen met de hond !

© Lydia Schmidt, Le Miracle – Vakantiehuizen in Zuid-Frankrijk – Cevennen
Wil je (delen uit) mijn blog gebruiken voor eigen doeleinden ? Dat beschouw ik als een compliment, maar graag in overleg en met bronvermelding.